Killing Butterflies frå Vigrestad skal vere i Ungdommens Kulturmønstring 4. februar. I år berre med eigenproduserte låtar. Frå venstre Ida Ueland, Benedikte Aarsland, Carina Myklebust Tønnesen og Malin Ueland.
Jentebandet Killing Butterflies har halde saman sidan i fjor sommar og øver i desse dagar til Ungdommens Kulturmønstring 4. februar. Tekstane varierer frå å vere barnslege til å vere meir ”psyco”. Å definere kva type musikk dei spelar, vert derimot vanskeleg for dei.
- Det er litt sånn alternativt. Veldig variert liksom, seier Ida Ueland. Ho spelar trommer og er Killing Butterflies sin ”bakgrunnsfigur”.
- Det er ikkje metal i alle fall, kommenterer Malin Ueland. Malin spelar bass i tillegg til å vere ein av tre vokalistar i bandet.
- Ok, kanskje litt punk/rock/pop då? Ida rekk berre så vidt å seie det, før dei andre protesterer høglytt.
- Nei, det er ikkje punk! Det er heilt klart. Gitarist og vokalist Benedikte Aarsland meiner ”alternativt” må vere den greiaste definisjonen.
Eigne låtar
Frå å berre spele cover-låtar, har dei farlege sommarfuglane teke steget ut, og opptrer no med eigenproduserte låtar. På Ungdommens Kulturmønstring i Storstova på Bryne 4. februar skal dei framføre to av dei. Kva for nokre, er ikkje bestemt enno. Låta ”Yoghurt” vert nemnt, men dei er ikkje sikre:
Frå “Yoghurt:”
You left me flowers by the stairs
Showing me how much you care
Then you follow me to my class
Still I think you are an ass
- Det er ikkje skummelt å spele eigne låtar i det heile. Faktisk kan det vere verre å framføre cover-låtar, for då kjem av og til nokon og klagar på måten vi framfører dei på, seier Carina Myklebust Tønnesen. Ho er gitarist og vokalist, og har kortast veg til øvingslokalet.
- Vi øvde her før også, men no har vi pussa opp og gjort det finare, forklarar Carina. Ja, for kven skulle ikkje ønske seg slike øvingslokale i garasjen sin? I tillegg til sjølve øvingsplassen med alle instrumenta, har garasjen også rikeleg med plass, sofagruppe og diverse spel ein kan kople av med.
- Litt sløve
- Av og til øver vi ikkje så mykje, men vert sitjande med X-boksen, innrømmer jentene.
- Kor ofte øver de til vanleg?
- Vi er ikkje så strukturerte, kan du seie. Vi har vore litt sløve i det siste, og øvd mindre enn vi har ambisjonar om. Men vi får som regel til ei øving i veka i alle fall, fortel dei fire sommarfuglane.
Frå ”Yoghurt:”
So you asked me to the prom
Well I tried to take it calm
I don't care for your shitty romance
Don't ever ask me to dance
- Kven er frontfigur i gruppa?
- Ingen! Det er ingen av oss som vil vere det! Vi bruker å seie at trommis Ida er bakgrunnsfiguren vår, medan vi tre andre er frontfigurar, fortel Benedikte.
Killing Butterflies har heller ingen kleskode – alle kan ha på seg det dei vil – også når dei opptrer. ”Kostymar” vil dei ikkje høyre snakk om.
Eigen stil
- Vi tek på oss dei kleda som passar oss. Å måtte ha noko bestemt ”kostyme” vert tåpeleg og overdrive. Nei, det er ganske tilfeldig. Kanskje dei kleda som ikkje er til vask, liksom, ler jentene.
- Er det passeleg å vere fire i eit slikt jenteband?
- Ja, vi trur vel ikkje så mange ville ”overleve” oss. Når vi treffast, kan det bli litt ”mykje”, seier Benedikte og Carina.
- Ja, men eg trur ikkje vi ville sagt nei, heller, om det dukka opp nokon som passa inn hos oss, seier Carina.
Frå ”Yoghurt:”
Then you asked me out on a date
I wanna smash your face in a plate
You think you are what I need
I just think you are a dweeb
- I fjor gjekk det ikkje så godt for vi spelte berre cover-låtar. Vi fekk ikkje tilbakemelding i posten ein gong, fortel Benedikte og ler.
- Men i år satsar vi på våre eigne låtar, smiler jentene.
Redaktør -